Met al die probleme moes ek eintlik al in sak en as gaan sit het en myself in depressie gedompel en my familie erg frustreer het..ja want dit is wat ek dink depressie doen, dit frustreer die ander om jou meer as wat jy sal besef.
Ek is Januarie terug dokter toe weens die pyn in my rug wat nogsteeds nie wil hase pad kies nie..amper soos daardie liedjie..If I could catch him, I'd put him in a box, I'l lock the door and loose the keys, for all the tricks his played on me...en dit na 'n diskusvervanging sit ek nogsteeds met die ondraaglike rugpyn. Die dokter is maar net so onseker oor hoekom dit dan nie gehelp het nie en stuur my vir bloedtoetse vir HLA-B27. Sowaar daar is dit positief. Dit is Ankylosing Spondylitis...groot woorde nê?! Dit is waar jou rugwerwels aanmekaar vasgroei en dan trek jou liggaam vooroor. Dit tas al die gewrigte (soos skouers, hande, kniee, enkels en selfs jou borsbeen) aan, dit is dan soos arthritis wat jou inflamasie gee. Die slim oom dokter (neurochirurg) stuur my na 'n rumatoloog (eintlik beteken die groot woord net dat die dokter een van 17 in SA is wat spesialiseer in rumatiek, arthritis ens.)
Die oulike Dr Christa laat my einde Februarie opneem in Eugene Marais Hospitaal om verskeie toetse te doen om te bepaal hoe ver is die AS en wat se behandeling sy dan sal voorskryf. Baie x-strale en bloedtoetse en fisio wat volg. Die weirdste toets was die flikkergram. Hul neem foto's..nie regtig x-strale nie, maar amper soos die MR masjien. Dan word daar vloeistof in jou are gespuit wat die gedeeltes wat probleme het dan swart maak op die volgende foto's. Eers sukkel ons met die medies wat nie kon verstaan dat ek lê in die hospitaal, maar my manlief is volgens hulle in die hospitaal en hoekom wil hulle nou die flikkergram op my doen as hy dan eintlik daar moet wees, met 'n groot gesukkel is dit opgelos en ek gaan op 'n Vrydagmiddag vir flikkergram..die Dr het natuurlik ander verpligtinge en ek sien haar nie weer nie. Ek word Vrydag laat ontslaan en ons sukkel deur die verkeer terug na ons klein dorpie toe.
Maandag kry ek die oproep wat my lewe verander. Dr Christa het die uitslae gesien en sy sit my dadelik op Chemo want die AS is deur my hele liggam behalwe my kniee en voete. Wat 'n skok!! Nou is dit nie meer net die rug en heup wat soveel probleme het nie, maar ook nog die 'A S - vloekwoord' siekte ook nog. Genade! Die AS veroorsaak baie pyn, amper soos gout-aanvalle. Dit beinvloed nogal baie dinge. Op die flikkergram is ook raakgesien dat die prostese (diskusvervanging) wat Feb 2011 gedoen is, is los en geskuif. Ek soek dringend afspraak by oom Dr neurochirurg en hy bevestig dat daar probleme by die prostese is en dat die L3/4 kussing nie meer is soos wat dit moet wees nie, dit gaan ingee. My kop sê dadelik vir my hier kom probleme en nog operasie/s. Volgens hom is dit onvermydelik dat daar nog operasies sal volg binne die volgende 5 jaar. Hy stel voor dat 'n 'nuwe' Dr vir my weer die veelvuldige lumbale faset infiltrasies doen, maar onder narkose sodat hul dieper kan ingaan. Ek is nie baie gelukkig met al sy 'bevindings' nie en gaan vir 2de opinie. Die dokter bevestig natuurlik wat die oom Dr gesê het en ek is in sak en as daar weg.
Ek ontvang 'n oproep van die 'nuwe' Dr wat die prosedure gaan doen, wat my sommer Maandag in die Montana Hospitaal wil hê. So hier gaan ek alweer, maar die prosedure sal ook bepaal of die rug en of die AS die meeste pyn veroorsaak. Indien dit die rug is, sal hul dan besluit wat verder sal gebeur en of ek dan vroeër vir die rugoperasie moet gaan of nog kan uitstel. En so gaan my .. never ending story.. net voort.
Sunday, March 25, 2012
Thursday, January 12, 2012
Sjoe dit was E I N A
Iets wat ek regtig nie verwag het nie...
Woensdag gaan ek vir 'n besoek by Neurochirurg en Ortopediese Chirurg en toe sommer ook vir MR. Die MR opsig self is 'n ondervinding..al was ek al hoeveel keer vir dit. Daar die klein spasie om jou en dan die getiik tik tik tik die hele tyd om jou ore, al maak hulle dit toe met pluisies en sponse hoor jy dit nogsteeds. Dit is regtig asof jy binne in 'n enjin sit. . 'n freakin trekker enjin. Dit raaaaas!
Skaars het my ore weer herstel van die getik tik tik... is ek weer in spreekkamers. Dr bestudeer die MR uitslae en sy reaksie is: VROT! Weet jul hoe voel dit om so iets te hoor.... al die slegste kom op in jou gedagtes, nie 'n lekker gevoel nie, glo my!
Diagnose: Werwelverbrokkeling en Osteo Artrose!
Dr besluit om Donderdag Veelvuldige Lumbale Faset Infiltrasies te doen...as jy dink dit is 'n groot beskruiwing .. moet jy die groot naalde gesien het...dit is freakin scary! 12:00 boek ek in by Unitas Hospitaal en Dr gee my lokale verdowing by elke werwel van L1-2 af ondertoe. Dit is hond seer. Die naalde is seker 20cm. En alles word hier voor jou op rekenaarskerm vertoon, sodat Dr seker kan maak hy gaan nie by verkeerde plek in nie. En daar besluit oom Dr om sowaar dit nodig te ag om my van die nadele te vertel en dit terwyl hy naalde in my rug het .. Die prosedure was voorheen gedoen onder narkose, maar daar was voorvalle wat die pasient dan verlam is na die prosedure of op ventilator was. Hoekom ... Hoekom sal Dr's te nodig ag om mens so iets te sê? Seker maar hul werk. 16:00 is ek weer by die huis...na 'n baie ongemaklike terugrit, want ek moet op my maag lê. Eers sit manlief die sitplek voor plat, maar dit wil nie werk nie, na 'n paar kilometer kla ek hopeloos te veel. Ag toe besluit ek maar om die agterste sitplek aan te durf. Teen die tyd was ons by die huis kom, is my kniee seer van die gebuig heeltyd, maar ek is veilig tuis en kan nou maar op die bank of bed gaan lê. Was hanteerbaar vir 'n uur of twee, maar glo my toe daardie verdowing heeltemal uitgewerk is, is die pyn ondraaglik. Na 'n KLOMP pilletjies slaap ek toe heerlik. En Vrydagoggend is ek weer amper my ou self. Dit is seer, maar hanteerbaar. As die faset blok-eina oor is, is die rug veronderstel om my nie vir maande te pla nie. Kom ons hoop dit werk, want die volgende stap is fisies-rugoperasie en daarvoor sien ek nie werklik kans nie.
Hierdie was net nog een van my ondervindings vir my rug!
Woensdag gaan ek vir 'n besoek by Neurochirurg en Ortopediese Chirurg en toe sommer ook vir MR. Die MR opsig self is 'n ondervinding..al was ek al hoeveel keer vir dit. Daar die klein spasie om jou en dan die getiik tik tik tik die hele tyd om jou ore, al maak hulle dit toe met pluisies en sponse hoor jy dit nogsteeds. Dit is regtig asof jy binne in 'n enjin sit. . 'n freakin trekker enjin. Dit raaaaas!
Skaars het my ore weer herstel van die getik tik tik... is ek weer in spreekkamers. Dr bestudeer die MR uitslae en sy reaksie is: VROT! Weet jul hoe voel dit om so iets te hoor.... al die slegste kom op in jou gedagtes, nie 'n lekker gevoel nie, glo my!
Diagnose: Werwelverbrokkeling en Osteo Artrose!
Dr besluit om Donderdag Veelvuldige Lumbale Faset Infiltrasies te doen...as jy dink dit is 'n groot beskruiwing .. moet jy die groot naalde gesien het...dit is freakin scary! 12:00 boek ek in by Unitas Hospitaal en Dr gee my lokale verdowing by elke werwel van L1-2 af ondertoe. Dit is hond seer. Die naalde is seker 20cm. En alles word hier voor jou op rekenaarskerm vertoon, sodat Dr seker kan maak hy gaan nie by verkeerde plek in nie. En daar besluit oom Dr om sowaar dit nodig te ag om my van die nadele te vertel en dit terwyl hy naalde in my rug het .. Die prosedure was voorheen gedoen onder narkose, maar daar was voorvalle wat die pasient dan verlam is na die prosedure of op ventilator was. Hoekom ... Hoekom sal Dr's te nodig ag om mens so iets te sê? Seker maar hul werk. 16:00 is ek weer by die huis...na 'n baie ongemaklike terugrit, want ek moet op my maag lê. Eers sit manlief die sitplek voor plat, maar dit wil nie werk nie, na 'n paar kilometer kla ek hopeloos te veel. Ag toe besluit ek maar om die agterste sitplek aan te durf. Teen die tyd was ons by die huis kom, is my kniee seer van die gebuig heeltyd, maar ek is veilig tuis en kan nou maar op die bank of bed gaan lê. Was hanteerbaar vir 'n uur of twee, maar glo my toe daardie verdowing heeltemal uitgewerk is, is die pyn ondraaglik. Na 'n KLOMP pilletjies slaap ek toe heerlik. En Vrydagoggend is ek weer amper my ou self. Dit is seer, maar hanteerbaar. As die faset blok-eina oor is, is die rug veronderstel om my nie vir maande te pla nie. Kom ons hoop dit werk, want die volgende stap is fisies-rugoperasie en daarvoor sien ek nie werklik kans nie.
Hierdie was net nog een van my ondervindings vir my rug!
Subscribe to:
Posts (Atom)