Nee nie soos die titel se nie.. dit was nie so lank terug nie..om die waarheid te se in 2003/2004. Ek het skool gegee by 'n wel bekende skool in Pietersburg (Polokwane). My klas was op die 1ste vloer, my buurman links was 'n vriendelike jong bruinman en aan die regterkant 'n ewe vriendelike ouer dame wat so effens doof was. Dit is 'n Engelse skool en daar was tog een klas wat meerderheid Afrikaanse leerlinge ingehad het. My manlief het vir my 'n pragtige pienk broekpak gekoop, nogal by QueensPark. Die eerste dag wat ek dit werk toe aantrek..sal dit die dag mos nou so verloop..per toeval die dag was die 'Afrikaanse' klas by my vir daardie periode. Niks vermoedend het ek voortgegaan soos wat van 'n onderwyseres verwag word en karplaks daar le ek agter my tafel..die enigste wat ek kan onthou was die Afrikaanse seun wat oor my staan met die groot 1,5liter waterhouer wat op my tafel gewoonlik gestaan het..en daar word ek sopnat gegooi..en my pienk broekpak is vol watermerke..met die woorde 'Juffrou Juffrou is jy okey?' wat weergalm..en die gawe jong buurman van die klaskamer links wat skreeu op die top van sy stemmetjie..'Class keep quiet keep quiet'. Nie asof hulle aan hom gesteur het nie.
Nie lank na die episode is ek in die personeel se 'rekenaarkamer' besig om aan vraestelle te tik en daar voeter ek van die stoel op die mat..die skoolhoof was op daardie oomblik oppad verby die kantoor en daar le ek in alle glorie (volgens sy beskrywing)..hy het onmiddellik die ambulans geskakel en ek is vir die eerste keer ooit in 'n ambulans met liggies en sirenes en die hele toetie met die paramedics saam my agter in, hospitaal toe. Met die eerste ondersoek is bepaal dat ek lae bloeddruk het, maar met verdere ondersoeke is daar toe 'n klein aneurisme op my brein ontdek. My hart was in my skoene, want dit is mos nou 'n vonnis(of so het ek gedink). Niks kontaksport (dit beteken nie meer netbal afrig nie). . en nog 'n klompie moets en moenies.
Een dag het ek by die huis weer flou geword en my kinders het in die kombuis gekom (hulle was heelwat jonger as nou) en daar le ma. . kan nie onthou watter een dit was nie, maar toe ek bykom se die een aan die ander 'los haar sy slaap'. Vandag is dit baie snaakser as op daardie oomblik. . 'n ma wat le en slaap op die kombuisvloer, yeah right.
'n Jaar of wat later woon ons toe in 'n buurland. Ek het aanhoudend hierdie ongelooflike hoofpyne gekry en was so bevrees dat die aneurisme nou besluit dit is sulke tyd. Met 'n verwysing is ek toe daar weg na 'n hospitaal in Pretoria, dit was vir my so laaaang rit, maar my vriendin en die se dogtertjie is saam. So sit ons in die hospitaal gange en wag tot in ewigheid in en uiteindelik gaan ek vir my ondersoeke en scans en en en .. met die uitslag het ek gevoel, ek gaan omkap en die keer om 'n goeie rede..want my gebede is verhoor en die klein 'bloedblasie' is weg. . weg . net weg. Dit is waar dat ons Vader wonderwerke laat gebeur.
Vandag se floutes het my net weer laat terug dink, maar ek glo vandag was net my lae bloeddruk wat weer woer woer gespeel het.
No comments:
Post a Comment