Sprakeloos ! !

My hart is seer en ek is ernstig depressed. Hoe gemaak as jou lyf vinniger as jy oud word? Of dit is hoe dit voel. Die laaste 4 jaar het ek reeds 4 operasies gehad. Drie keer op my heup en dan 1 op my rug . . werwelvervanging . . Februarie 2011. Nou moet ek die ontstellende nuus hoor dat die Maverick discs wat in my rug is, in Amerika ge'discontinue' word..met ander woorde, dit dien nie die doel nie. Freaking exciting, ne? En dan nog erger, die Neurochirurg en Ortopediese Chirurg is ontevrede dat ek al die ou simptome terug het en dat die x-strale van my rug nie goed lyk nie. Maar nou is die erger nuus, dat my medies uitgeput is en ek moes so pas meer as R1000 betaal vir medisyne wat ek moet neem tot 11 Januarie, wanneer ek hulle weer sien en dan word MRI gedoen. Ek is regtig so op!!!

Knoop jou hoop aan God vas

Een van die dinge wat die moeilikste is om te hanteer wanneer 'n mens aan depressie ly, is dat jy jou hoop verloor. Jy dink dat niemand jou meer nodig het nie, dat jy niks werd is nie, dat die toekoms vir jou geen positiewe dinge inhou nie. Maar so mag 'n Christen nooit voel nie. Ons het 'n hoop wat niemand ooit van ons kan wegneem nie omdat daardie hoop nie 'n abstrakte gevoel is nie, maar 'n Persoon: God self. God is ons Bron van hoop, skryf Paulus in sy Romeinebrief. Hy vervul ons met alle vreugde en vrede sodat ons hoop al hoe sterker kan word deur die krag van sy Heilige Gees (Rom 15:13).
Moet nooit jou hoop verloor NIE, al gebeur wat ook al met jou, ook al voel dit vir jou asof jy geen hoop in jouself, in ander mense of in God oor het nie. Knoop jou hoop aan God vas - Hy beloof vir jou die hemel. "Laat ons styf vashou aan die hoop wat ons bely, want God is getrou: Hy doen wat Hy beloof het" Heb 10:23. Elkeen van God se beloftes is waar: As jy op God bly hoop, sal Hy vir jou die hemel waarborg. Meer nog, as jy in Jesus glo, is die hemel nou reeds joune!

Eendag ..lank lank gelede....

Nee nie soos die titel se nie.. dit was nie so lank terug nie..om die waarheid te se in 2003/2004. Ek het skool gegee by 'n wel bekende skool in Pietersburg (Polokwane). My klas was op die 1ste vloer, my buurman links was 'n vriendelike jong bruinman en aan die regterkant 'n ewe vriendelike ouer dame wat so effens doof was. Dit is 'n Engelse skool en daar was tog een klas wat meerderheid Afrikaanse leerlinge ingehad het. My manlief het vir my 'n pragtige pienk broekpak gekoop, nogal by QueensPark. Die eerste dag wat ek dit werk toe aantrek..sal dit die dag mos nou so verloop..per toeval die dag was die 'Afrikaanse' klas by my vir daardie periode. Niks vermoedend het ek voortgegaan soos wat van 'n onderwyseres verwag word en karplaks daar le ek agter my tafel..die enigste wat ek kan onthou was die Afrikaanse seun wat oor my staan met die groot 1,5liter waterhouer wat op my tafel gewoonlik gestaan het..en daar word ek sopnat gegooi..en my pienk broekpak is vol watermerke..met die woorde 'Juffrou Juffrou is jy okey?' wat weergalm..en die gawe jong buurman van die klaskamer links wat skreeu op die top van sy stemmetjie..'Class keep quiet keep quiet'. Nie asof hulle aan hom gesteur het nie.
Nie lank na die episode is ek in die personeel se 'rekenaarkamer' besig om aan vraestelle te tik en daar voeter ek van die stoel op die mat..die skoolhoof was op daardie oomblik oppad verby die kantoor en daar le ek in alle glorie (volgens sy beskrywing)..hy het onmiddellik die ambulans geskakel en ek is vir die eerste keer ooit in 'n ambulans met liggies en sirenes en die hele toetie met die paramedics saam my agter in, hospitaal toe. Met die eerste ondersoek is bepaal dat ek lae bloeddruk het, maar met verdere ondersoeke is daar toe 'n klein aneurisme op my brein ontdek. My hart was in my skoene, want dit is mos nou 'n vonnis(of so het ek gedink). Niks kontaksport (dit beteken nie meer netbal afrig nie). . en nog 'n klompie moets en moenies.
Een dag het ek by die huis weer flou geword en my kinders het in die kombuis gekom (hulle was heelwat jonger as nou) en daar le ma. . kan nie onthou watter een dit was nie, maar toe ek bykom se die een aan die ander 'los haar sy slaap'. Vandag is dit baie snaakser as op daardie oomblik. . 'n ma wat le en slaap op die kombuisvloer, yeah right.
'n Jaar of wat later woon ons toe in 'n buurland. Ek het aanhoudend hierdie ongelooflike hoofpyne gekry en was so bevrees dat die aneurisme nou besluit dit is sulke tyd. Met 'n verwysing is ek toe daar weg na 'n hospitaal in Pretoria, dit was vir my so laaaang rit, maar my vriendin en die se dogtertjie is saam. So sit ons in die hospitaal gange en wag tot in ewigheid in en uiteindelik gaan ek vir my ondersoeke en scans en en en .. met die uitslag het ek gevoel, ek gaan omkap en die keer om 'n goeie rede..want my gebede is verhoor en die klein 'bloedblasie' is weg. . weg . net weg. Dit is waar dat ons Vader wonderwerke laat gebeur.
Vandag se floutes het my net weer laat terug dink, maar ek glo vandag was net my lae bloeddruk wat weer woer woer gespeel het.

Vreemde ding ...

Wat is daardie vreemde gevoel wat mens soms kry? Is dit maar net jou 6de sintuig wat oortyd werk? Ek sê altyd dat my 6de sintuig my nog nooit in die steek gelaat het nie.

Ek het nou al vir 'n paar dae die baie vreemde gevoel dat daar iets gaan gebeur of aan die gebeur is..dit sal ek maar seker moet wag en sien. Hoe verduidelik mens aan 'n persoon dat jy weet maar net omdat jy weet dat iets nie pluis is nie. Is dit ons Vader wat ons waarsku of hoe dan anders?

Ek kry gewoonlik die gevoel en dieselfde dag is daar 'n 'ietsie' of dit nou goed of sleg is..maar die keer is dit anders. Ek hoop en bid dat dit nie 'n groot ding is nie en dat ek my maar net verbeel. My vriendin het al haar sake mooi agtermekaar begin te kry en net 2 of 3 maande later is sy wreedaardig vermoor...laat mens wonder.

10:39 ... Sien ek het geweet...en daar kap ek toe om by die werk met lae bloeddruk.

Sondagmiddag in die James-huis...

Die Sondag het met 'n warboel begin, almal verslaap vir kerk. . aai toggie en dan nog 8:47 'n boodskap te ontvang wat jy weet net moeilikheid kan uitspel. En so begin ons oggend. Skoonmoeder met dramas wat nie maklik opgelos kan word nie. . .

Maar soos die dag aangaan en die reuk van heerlike kerrie bredie so deur die huis trek. . verdwyn die onrustigheid daarmee saam. Manlief se ritueel van Sondae sy koerantjie buite in lapa te lees en die swembad skoon te maak, gaan soos gewoonlik voort. Die kinders is elkeen besig met sy eie ding. . Andrew vat sy meisie vir 'n piekniek en Jarene' se vriend kom kuier. Die gelag as die kinders besluit om die karre te was, is aansteeklik.

Dit laat mens nogal wonder . . hoe sou dit wees sonder die twee kiddies van my in die huis? Hulle maak mens se lewe so vol. . soms vol drama, maar meeste van die tyd so vol geluk! Dankie Heer vir my wonderlike man en kinders.

Matriekafskeid

Nou ja .. waar begin mens. Die hele petalje is seker die 'Date'..met die dat ons eers aan die einde van my seun se Graad 9 jaar hier aangekom het, maak dit toe nie vir hom so maklik nie..aangesien dit 'n hele ritueel is as jy in Graad 8 in die klein dorpie se Hoërskool kom het jy net 'n klein rukkie om te besluit wie wil jy saamneem na jou matriekafskeid, want jy sien hier mag jy slegs 'n mede matriekulant saam met jou neem na die onthaal..nou watter ouer gaan die onkostes aangaan vir 'n metgesel wat net die Big Brag doen en dan maar moet droë patat by die huis gaan sit? Maar met dit alles saam was sy keuse van die metgesel 'n goeie keuse. Die kind het so goeie hart en het besef dat dit hul albei se groot dag is..hul het saam besluit oor wat se kleur en toe het hy sy hemp gaan uitsoek en dit vir haar geneem om daarvolgens haar materiaal te kry vir haar rok. Ek dink dit is sekerlik een van die mooiste eienskappe..dankie poplap dit was great. Het dit vir ons bietjie makliker gemaak.

Die aankoop van die pak was ook maar 'n storie..want meneertjie soek nie sommer 'n pak van Edgars of Truworths of selfs Stuttafords nie..nee ma, want dan het elke 2de ou dieselfde aan. Goed seun, dan soek ons maar nog. So stap pa en ma in 'n regte 'Suit' winkel in net om te kyk, maar daar skiet boeta se ogies soos sterretjies en hoe sê mens dan nou nee. Anders as vir 'n dogter, is die pak klere iets wat hy weer en weer sal kan dra, al kos dit 'n fortuin veral in so 'n winkel. Maar ooh wee toe word daar sommer 2 dasse gekoop, want 1 sal nie deug nie..netnou pas dit nie mooi nie.
Die skoene was natuurlik sommer so 'n vinnige jobbie..geen probleem. Maar toe moet hy natuurlik nie vergeet om sy meisie ook te betrek. Sy het spesiaal 'n rokkie gaan soek om by hom te pas..'n pragtige oulike meisiekind.

My drama begin seker eers oor 3 jaar as dit sussie se beurt is vir 'n rok....bid solank vir my.

Om 'n tiener te wees

Tieners Tieners Tieners wil ons wees. Lewe jy in oorvloed? Lewe jy in vrees? Ag nee waar val ek nou weer uit... tieners het geen vrees. Soos 'n plaat wat vashaak ...dieselfde deuntjie heeldag oor en oor en oor... doen jou huiswerk, leer asb tog net, waar gaan jy nou weer heen, los om hemelsnaam net di mxit... en dit als val op dowe ore, want hulle het geen vrees.
Hoe sal jy reageer as mense wat jy skaars ken met hul bagasie by jou voordeur opdaag en blyplek soek? Natuurlik sou jy hulle laat verstaan dat hulle nie welkom is nie en hoe hulle ook al aanhou, sal jy vasstaan by jou besluit dat jy hulle nie blyplek kan gee nie. Ons moet dieselfde houding inneem teenoor flitsende denke wat in werlikheid lastige, ongenooide gaste is wat aan die deur van ons gedagtes klop. Nou dis mos wat ek glo nie net by ons ouer-wordende-mensies nie, maar ook by ons alles-wetende-tieners se koppies aangaan, hoekom daar alewig muisneste is.. flitsende denke of dan nou ongenooide gaste. Probeer altyd om die beste raak te sien in elke mens wat oor jou pad kom, en om nie van hulle te verwag om dieselfde te dink as jy nie.
Elke persoon wat 'n bondeltjie vreugde van hul eie al vasgehou het, glo ek, sal met my saamstem..in lief en leed..hul bly die wonderbaarlikste geleende wonderwerkies van ons Vader af.

Wurg hom...

Heerlike sonnige Bosveld naweek wat voorle..almal opgewonde vir die heerlike biltong wat ons gaan he oor 'n week of wat. Opgedaag op 'n beautiful plaas wat ongelukkig nou in die nuus is oor een van die Rhino Pouching Plase.. gelukkig daardie jare wat ons dit besoek het dit aan iemand anders behoort en was daar nog nie renosters op die plaas nie. Die mooiste plek ooit, die eienaar se huis is omring met rotse, binne en buite. Vrydagmiddag ritueel na almal se aankoms is 'n sundowner wildrit en 1 persoon moet iets skiet sodat daar lewer is vir ontbyt..so gese so gedaan. Manlief skiet 'n kudu, ook maar goed want daardie aand is dit seekos op die menu en manlief se mos hy eet nie seegoggas nie. Hy't sy kudu steak geniet.. of sal ek se almal het 'n proetjie gekry want dit was so sag soos 'n baba se ..nee wag dis mos nie van toepassing op sagte smullende romerige peper kudu steak nie. Lekker kuier verder en more vroeg opstaan want daardie rooibok biltong loop nog daar erens rond. So is daar toe verskeie rooibokke, kudu's, blouwildebeest & rooihartsbeest geskiet, behalwe 1 persoon wat maar altyd saam ry, was die res almal jagters. En die manne die kuier soos dit net om 'n kampvuur gedoen kan word. Dis later of sal ek se al oggendure wat dit net die manne oor is om die kampvuur en dan sluit ek die eienaar se seun in wat net so lekker saam kuier. Ek slaap mos maar lig.. soos enige jong moedertjie seker maar leer om te doen. So hoor ek die land cruiser vertrek met al die manne wat erger giggel as 'n klomp tiener meisietjies..so word die gegiggel al verder en ek raak weer aan die slaap, net toe daardie diepslaap my tref en ek nog droom van die tropiese eiland en branders op witstrande word ek wakker met 'n groot skok. Manlief klim in die bed met die grootste lawaai ..ek skrik wakker en dis net bloed op hom waar jy kyk, sy hande lyk die ergste..so deur die slaap kyk ek om my rond, op my lyf ..op sy lyf.. tensy ek 'n erge nagmerrie het.. lyk dit asof ons albei leef. Sukkel om iets uit hom te kry, hy dink nou net aan slaap.. Toe sal ons mos hoor dat hulle op 'n shooting spree was, 'n volle 9 bokke, selfs meneer-nie-jagter het 2 geskiet. Met die skerp spot ligte as hul aanwysers, arme bokke word mos verblind daardeur. So gebeur dit toe dat manlief 'n rooibok skiet en hier kom meneer bokke na die ligte gestorm, verblind natuurlik, en manlief soos 'n wafferse crocodile dundee spring af en gryp bokkie net daar vas, hy's mos beseer so dan sal dit hom help om vinniger van sy pyn te beswyk,,verwurg hom .. ja verwurg hom. Dis eers die oggend met ontbyt ..al die manne natuurlik skoongeskrop en skoene sonder veters, want om te sukkel in die oggendure om veters los te kry, is dit dan makliker om die jagmes te gebruik vir sulke lastige veters. So kom die slagter daar ingestap en se almal moet so bietjie kom loer na die vangs..daar is een bok wat glad geen koelwond het nie, dus hoe is hy dood..en daar maak alles sin.. my eie crocodile dundee het die niks vermoedende bok verwurg.. sy arme nek morsaf gedraai.

Snap ..

... En so land ons op in die winderige provinsie. See is lieflik.. om na te kyk ja..sit jou tone daarin en jy't ysblokkies, sulke oulike rooi blokkies van die cutex nie bloed nie hoor. Maar vir die wat gewoond is daaraan, is dit soos 'n verfrissende briesie.. yeah sure. Ek wat nie eens in 'n koue swembad klim nie. Dit was mos nou eintlik die rede dat dierbare manlief vir ons (okey vir my.. maar ek sal dit ontken as jy uit praat , ne?!) 'n jacuzzi in ons lieflike vorige huis gesit het, maar ongelukkig vergeet mens dat dit tot 5ure kan vat om warm te word...hmm..toe nie so goeie idee nie. Goed ek dwaal van die punt.
Ons kry 'n lieflike kantoor op Beach Rd, net jammer ons uitsig is die munisipale swembad en nie die see, tensy jy natuurlik by die deur gaan staan. So staan ek mos juis een dag en dagdroom by die deur uit.. die telefoon lui en ontvangsdame klets met iemand reeds op die lyn.. ek draai skielik om, om natuurlik by die blerrende foon betyds uit te kom en snap.. jip net soos snap, crackle & pop. Daar is ek gesnooker...sal die manne mos se. Probeer soos 'n krap eers die kant toe, dan daai kant toe, maar genade my lyf staan vas soos 'n steeks donkie. Tevergeefs probeer ek maar soos 'n trapsietjie tot by iets kan kom waarteen ek kan leun. Die ontvangsdame oe en aah soos sy probeer help. Nodeloos om te se..Oom Dokter wil x-strale vat, en verwys my van die een na die ander..aai en ons het nie medies nie. Ons hard verdiende spaargeldjies besig om te krimp. MRI wys so iets wat amper klink soos 'ons tannie koop rose' en nog iets, toe begin ons maar met kalsium en nou ja die klein operasietjie waar 'n klein spiertjie in jou dy losgemaak word wat glo vasknyp. Die klein snytjie is toe 19cm van my regterheup oor na links aan my regterbeen in my dy. Die dokter ken nie van 'klein' nie en daar sit ek toe met 'n litteken wat Frankenstin sal jaloers maak. En ek dink toe dis die begin van die einde van my pyn... ooh die ondraagbare pyn wat ek moes deurgaan om jou vir 9maande te dra en van die geboorte wil ek nie eens praat nie...ha ha ek dink dis die snaakste se-ding van Molly & Wors en net die regte manier om te se .. watch this space.. okey .. blog.

Die groot val.. en wat toe daarop volg

Operasie 4 in 4 jaar ... goor, ek se vir jou goor. Goed kom ons begin by die begin. Ek was heel gesond tot ek swanger geraak het met my oudste..nou agtien jaar terug. Ons het as jong getroudes in 'n woonstelblok gebly in my tuisdorp. My geliefde man, was bevriend met die seun van een van die oudburgermeesters van ons dorp. Die se broer het 'n wonderlike restaurant besit en ons toe genooi om saam daar te gaan proe aan sy broeder se kos. Heerlike vooruitsig. 'n Lekker bederf. Opgedress en ready... ons almal ontmoet by ons woonstel wat natuurlik op die 3de vloer was, sonder enige hysbakke. Ons almal stap ondertoe en so waar het hul die vloer gewas, maar die 'pasop... nat vloer'-teken is skoonveld. Daar sal dit mos nou net my lot wees en karplaks op my agterstewe so kadomp kadomp kadomp.. met my groeiende magie en al hier by die trappe af. Sowaar ek is mos braaf en se neeeeee ek makeer niks. Ons gaan nogsteeds uiteet. Maar soos die aand verby trek ...minuut vir minuut voel ek net meer pyn en pyn en nie waar nie, daar in my agterstewe. Ag nou ja, nodeloos om te se, toe is ek maar dokter toe nie om my agterstewe uit-te-check nie, maar om seker te maak my ongebore baba is okey. En toe is my stuikie gebreek.. op 'n ring-kussing sit.. op 'n ring-kussing motor bestuur en natuurlik die res wat daarmee saamkom, kan jy my niks vertel nie.